“Wie ben jij?” vroeg de rups. Dat was geen bemoedigend begin van een gesprek. Alice antwoordde nogal verlegen: “Ik….. ik heb geen idee meneer, wie ik nu ben. Ik wist wie ik was toen ik vanochtend wakker werd, maar ik moet tenminste al wel zes keer veranderd zijn sindsdien.” “Wat bedoel je daarmee?” vroeg de rups streng. “Leg eens uit!” “Ik ben bang dat ik het niet zo goed kan uitleggen, meneer….” stamelde Alice. “Omdat ik niet mezelf ben, ziet u?” (fragment uit “Alice in Wonderland”)

 

Alles stroomt, alles verandert, zelf veranderen we ook door wat we meemaken. Ik voel me vaak als Alice in Wonderland die de wereld om haar heen en óók zichzelf probeert te begrijpen. Het werken met metaaldraad is mijn manier om hier richting aan te geven en te proberen tot de kern te komen.

 

Metaaldraad is voor mij iets magisch. Hoe het aanvoelt, het buigzame, het glimmende uiterlijk. Ik hou van het ambachtelijke, van de alsmaar repeterende, bijna meditatieve bewegingen. Ik draai en ik haak, ik trek en ik duw, eindeloos, net zolang tot alle losse lusjes één geheel vormen en alles op zijn plek valt. Net als puzzelen. Draad verbindt. Het verbindt al mijn losse gedachten en gevoelens tot één vorm zodat ik de grote lijnen weer kan zien.

 

Ik hou van mijn vormen, van een vorm ín een vorm. Ze hebben een kern, een kwetsbare kant die gezien mag worden. Ze zijn licht en luchtig, zacht en aaibaar en toch sterk en veerkrachtig. Ze zijn open, je kan er doorheen kijken, lucht kan er doorheen stromen. Ze veranderen hun omgeving, de schaduwen projecteren een mooi lijnenspel op de muur. Ze leven. Voor mij staan ze voor geborgenheid, zonder het gevoel te hebben opgesloten te zijn.

 

Natuur is voor mij heel belangrijk, het is mijn basis. Buiten zijn, in de natuur, geeft lucht en helpt om dingen weer in perspectief te zien. En ik kan me elke keer weer verwonderen over alle levensvormen en kleuren die de natuur rijk is. Van de pimpelmeesjes in onze eigen tuin tot de sierlijk bewegende kwallen in de diepzee. Het is pure schoonheid en het ontroert me. Ook dat wil ik laten zien in mijn werk.

 

Naast draad heb ik altijd een voorliefde gehad voor glaskunst. Dat leidde er een paar jaar geleden toe om een cursus glas in lood en brandschilderen te gaan doen. Glas is prachtig materiaal om mee te werken. Het is spelen met licht en lijnen, met verschillende kleuren en structuren. Het knarsende geluid van het glas als je het snijdt, het aansnijden van een nieuwe glasplaat, het blijft spannend. Voor mij vormt het een mooie aanvulling op mijn werk met metaaldraad.